'GlassJohs meets AquariJohs'




2015 ©
Atelier GlassJohs


 

GlassJohs meets AquariJohs

Naast zijn glaswerk houdt GlassJohs zich bezig met aquaristiek, in zijn hoedanigheid van AquariJohs.  Hiernaast een impressie o.a. van de Vision 180, zijn grootste aquarium. Er bestaat al lang een plan om beide activiteiten samen te brengen:
GlassJohs richt een aquarium in in twee dimensies. Hoe dat verloopt, kunt u volgen op deze pagina. De verrichtingen van AquariJohs kunt u zien op www.aquarijohs.jouwweb.nl


Ontwerp

Het ontwerp is een voorstelling van 2 cichliden die zich rustig door de bak lijken te bewegen, waarbij ze de ruimte eerlijk verdelen. Ze worden omringd door waterplanten waarin we Vallisneria, Anubias en Echinodorus kunnen herkennen. Op de bodem suggereert het  glas stenen.

Specificaties
hoogte: 45 cm. aantal glasdelen: 113; techniek: Tiffany, met randprofiel 8mm H

kijkje in de bakken van AquariJohs

tekening en glassimulatie met GlassEye
(klik voor vergroting)                                                                                            .

Techniek

De toegepaste techniek is tiffany. De rand is gemaakt van H-lood 8mm. Het oorspronkelijke ontwerp telt 137 glasdelen. Dat aantal is flink teruggebracht door waar het kan één glasdeel te gebruiken. De tinlijn wordt dan weggelaten, zoals bij de bodem. Of de tinlijn is op het glas aangebracht waardoor een glasdeel uit meerdere delen lijkt te bestaan, zoals bij de Echinodorus.

Er zijn 8 glassoorten gebruikt met onderscheiden texturen. Waterglas, Ripple,  Machinekathedraal, diverse Whispy's. De lichtdoorlating is matig tot groot. De beoogde zonnige plek maakt dat het tafereel zich telkens anders presenteert. Dit wordt geaccentueerd door het Whispy-glas: deze soort toont de oppervlaktetekening juist bij avond als er weinig tot geen licht doorheen gaat, terwijl de doorzichtige delen dan donker zijn. Whispy's kunnen 100% lichtdicht zijn, waardoor de rijke oppervlaktetekening maximaal zichtbaar is. Hier is gekozen voor matig licht doorlatend glas.


De uitwerking
1. het snijden

Het water is van turkoois Ripple-glas

Vinnen: Whispy-glas
Sommige delen zijn aan elkaar gelaten om de structuur mooi door te laten lopen. De tinlijn wordt aan 2 zijden aangebracht, het resultaat is hetzelfde als het werken met losse delen.

De Vallisneria ruw gesneden: Waterglas

Vinnetjes en mondcontouren.
Pas na het slijpen is de exacte vorm er.

De rotsbodem wordt gesuggereerd met Whispy-glas. Door zorgvuldig snijden lijkt de bodemstructuur door te lopen.


 2. het slijpen

Leg je het gesneden glas bij elkaar dan lijkt het nog nergens op.  Hoe moet dat goed komen? Als de eerste stukken geslepen zijn, begint het ergens op te lijken. De speldjes houden de glasdelen gefixeerd, en zorgen voor precies die ruimte tussen de glasdelen die straks door het koperfolie wordt ingenomen.

Door zorgvuldig te slijpen passen de glasdelen precies in elkaar. In de praktijk zijn er altijd wel plekjes waar het beter had gekund, maar daarvoor hebben we een trukendoos.

Op de tekening bestaat de bodem uit een flink aantal 'stenen'. Daarvoor is glas gebruikt uit één stuk, zie de foto's hiernaast, wat een stuk scheelt aan snij- en slijpwerk. Het motief en de structuur in het glas maakt deze aanpassing mogelijk.

Er zijn meer aanpassingen gedaan in de loop van het werk. Soms om pragmatische reden, soms noodgedwongen, maar altijd ontwerp-technisch verantwoord. Zo is de Echinodorus plotseling een stukje gegroeid, om een tekort aan water op te vangen...

Het blijft spannend hoe het effect straks zal zijn als er gesoldeerd is, en de vissenkom rechtop kan staan.
Voorlopig liggen de glasdelen nog los. Ze worden op hun plaats gehouden door landkaartspelden.

In de winkel: mevrouw, hoeveel spelden zitten er in dit doosje? - geen idee meneer, maar het is 15 gram.
Op het oog maar 2 doosjes genomen. Alle spelden zijn gebruikt.

...vastgehouden met speldjes om te fixeren en afstand te houden (klik de foto voor vergroting)

foto boven: bijna alles is geslepen. De gelijkenis met  de werktekening is bevredigend  (klik foto voor groter beeld)

de kieuw rechts op de foto schuift keurig 'voor' het blad van de Echinodorus

Glasdeel 67/69 is in één stuk gesneden. Later wordt een tinlijn aangebracht die er ogenschijnlijk weer twee delen van maakt.
Deel 69 vereist een tijdrovende aanpak: er moet een behoorlijke inham geslepen worden. Het is een hele klus, waar een slijpkop met kleine diameter voor gebruikt wordt. Op de onderste foto  zelfs  een nog kleinere, voor het smalste gedeelte. Het is goed verlopen.

.

er worden slijpkoppen gebruikt met 4 verschillende diameters

Voor de ruim 100 glasdelen die dit werkstuk uiteindelijk telt is een Kristall 2000S slijpmachine gebruikt. Dit apparaat heeft voor koeling en smering automatische watertoevoer, wat comfortabel werkt. De slijpkop met kleine diameter wordt bovenop de gewone slijpkop gemonteerd. Zo kunnen beide gebruikt worden zonder telkens te (de)monteren. De bovenste behoeft wel handmatige watertoevoer: dit gebeurt met een verzadigd sponsje.

 


3. foliewikkelen

In de volgende fase wordt elk glasdeel voorzien van een koperfolierand. Deze randen zijn de ondergrond waarop  de tinlijnen worden aangebracht. Voor het wikkelen worden verschillende folies gebruikt. Kleine glasdeeltjes (o.a. de Vallisneria) krijgen extra dun folie, dikker glas breed folie. Voor transparant glas is er folie met zwarte achterkant. Handig om dan een dispencer te gebruiken waar ze tegelijk in gaan. Vóór het wikkelen wordt het glas grondig ontvet en gedroogd. Het wikkelen gaat het best als het glas warm is. De föhn of een plek in de zon is daarbij behulpzaam.

... vóór het wikkelen grondig ontvetten en drogen






foto rechts: alle glasdelen zijn behandeld. De bladen van de Echinodorus hebben een middennerf gekregen.

foto boven: de omwikkelde randen van de Echinodorus

In een tussenfase worden de folielijnen langsgelopen met een scalpel. Lopen de lijnen mooi door? Waar een kiertje zit wordt de folie versmald, zodat de totale breedte weer gelijk is. Hoekjes accentueren, rondingen benadrukken. Hier en daar wordt folie bijgeplakt. In een enkel geval, hier bij de Vallisneria, wordt een nieuw stukje glas gesneden, voor een betere pasvorm. Het corrigeren neemt tijd, maar zal straks het totaalbeeld belangrijk ten goede komen.


4. solderen

Voor het solderen is een 100W bout gebruikt, met een soldeerstift type SG10.  De thermische stift te samen met een behoorlijk vermogen in de bout resulteren in een constante bedrijfstemperatuur, waardoor je lekker kan doorwerken. De stift is vooraf vertind, en tijdens het solderen vindt 'klein onderhoud' plaats op de natte spons.
Soldeer is een legering van 60% tin en 40% lood.

Het is een precisieklus omdat er veel kleine en smalle glasdelen zijn. Deze moeten goed zichtbaar blijven. Er zijn flink wat smalle tinlijnen, altijd lastig.

De soldeerklus is bijna geklaard: alleen de rand van H-lood 8mm en de ophangogen ontbreken nog.

De ogen zijn zorgvuldig gesneden uit een blokje koperfolie. Het vertinnen leidt tot het beoogde effect. De laatste handelingen komen in zicht: patineren en grondig reinigen.


 5. patineren en reinigen

Op de foto rechts is de lijst van 8mm H-lood aangebracht, evenals de ophang-ogen. Voor dat laatste is in de buitenkant een lange koperdraad gelegd waaruit de ophangogen zijn gevormd. De twee ogen bestaan dus uit één draad. De gehele lengte is in de buitenrand mee gesoldeerd, waardoor het gewicht goed verdeeld wordt.

Door het tegenlicht lijken de tinlijnen zwart (foto rechts). In werkelijkheid zijn ze nog zilverkleurig (foto links). Mooier wordt het tafereel met zwarte lijnen. Daarom wordt het paneel gepatineerd, en afgewerkt met anti-oxidant om een mooie glans te bewerkstelligen. Tussentijds wordt er grondig gereinigd(foto links). Het werkstuk is klaar!
Standplaats: Heerenveen

 

 

 

 


< top deze pagina
< terug naar portfolio overzicht 

< home


2016 © Atelier GlassJohs